Kinesiotaping, czyli dynamiczne plastrowanie, jest metodą rehabilitacyjną . Polega ona na oklejaniu wybranych partii ciała elastycznymi tejpami (tzw. taśma kinezjologiczna).
urazy i kontuzje typu naderwanie mięśnia, skręcenie stawu (np. skręcenie kostki),
wady kręgosłupa i klatki piersiowej,
zespoły bólowe kręgosłupa i kończyn (np. kinesiotaping kolana, barku i szyi),
dolegliwości bólowe o podłożu zwyrodnieniowym,
obrzęki limfatyczne, np. u kobiet po mastektomii (tzw. taping limfatyczny),porażenie nerwu twarzowego,
zaburzenie połykania,
występowanie rozległych siniaków spowodowanych urazem,
terapia blizn,
wady ustawienia stóp,
pomocniczo – w obniżonym napięciu mięśniowym,
terapia punktów spustowych,
terapia pacjentów neurologicznych.
Taśmy do kinesiotapingu nakleja się na ciało po jego uprzednim umyciu i odtłuszczeniu, a także zgoleniu ewentualnego owłosienia. W celu osiągniecia zamierzonych efektów terapeutycznych, stosuje się plastry w różnym kształcie, różnicując też ich napięcie. Specjaliści wyróżniają kilka podstawowych sposobów aplikacji taśm kinezjologicznych, a wśród nich:
mechaniczna– zwiększanie elastyczności tkanek, rozciągnięcie plastra do 50-75 procent pierwotnej długości,
powięziowa– zmniejszenie napięcia powięzi, napięcie plastra 25-50 proc.,
przestrzenna– aplikacja bezpośrednio na miejsca objęte obrzękiem oraz bolesne (25-50 proc).,
W zależności od problemu medycznego oraz celu terapeutycznego, taśma ma stabilizować, korygować położenie, poprawiać przepływ płynu tkankowego. Naklejanie tejpów wymaga wiedzy i oraz sprawdzonych w praktyce umiejetności.
Partnerzy
Wyszukiwarka
